قلبم را به بازی گرفتی و بعد رهایم کردی

قلبم را به بازی گرفتی و بعد رهایم کردی 

قلبم را به بازی گرفتی و بعد رهایم کردی ،

غرورم را شکستی ،

اشکهایم را درآوردی،

یک عالمه غم و غصه در دلم نشاندی ،

مرا نا امید از زندگی کردی.

دیگر از من چه میخواهی ای عشق؟

تو رهایم کردی اما هنوز هم یاد و خاطره هایت در قلبم مانده است ،

به آنها نیز بگو مرا رها کنند .

خسته شدم از نوشتن کلام دروغین عشق.

خسته شدم از عشق نوشتن !

از نوشتن کلمه ای که در این زمانه وجود ندارد !

دیگر از من چه میخواهی ای عشق؟

فراموشم کن ، هم یاد و خاطره های با هم بودنمان و هم نام مرا.

نمی دانم چرا از عشق می نویسم ، از کلمه ای که بی هویت است.

اما آنچه دلم میگوید همین است : نفرین بر عشق.

دلم دیگر از عشق و عاشقی بیزار است

و دیگر حوصله به غم نشستن و یا دلتنگی و درد دوری یا انتظار را ندارد.

میخواهم تنهای تنها باشم و با رویاهای تنهایی ام زندگی کنم.

نه غمی در دل داشته باشم و نه دردی !

نه از فرداهای بی عشق بودن هراسان باشم

و نه ثانیه های پر ارزش زندگی را با یاد و خاطره های عشق به هدر دهم.

میخواهم تنهای تنها باشم ،

آنقدر تنها باشم که دیگر تنهاتر از من کسی نباشد.

به جای اینکه به ساعت بنگرم تا لحظه دیدار با عشق فرا رسد ،

در گوشه ای مینشینم

و به آسمان آبی و لحظه غروب و طلوع خورشید می نگرم.

تنهایی با اینکه پر از درد است ،

اما درد عاشقی

پر درد تر از درد تنهاییست!